بررسی تاثیر برش غده و تیمار با اتیلن بر تعداد و طول جوانه‏ها و تغییرات میزان آنتوسیانین، آمیلاز و محتوای کلروفیلی غده‏های سیب‏زمینی

در این بررسی تأثیر سه تیمار شاهد (غده دست نخورده)، غده برش خورده و غده‏های در معرض اتیلن بر جوانه‏زنی، طول جوانه‏های رشد یافته، محتوای نشاسته، فعالیت آمیلاز، محتوای کلروفیل‏ها و همچنین مقدار نسبی آنتوسیانین موجود در جوانه و بخشی از غده که در ناحیه زیر جوانه قرار گرفته، مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که اختلاف بین تیمارهای اعمال شده (شاهد، برش و تیمار با اتیلن) روی تمام صفات مورد مطالعه به جز میانگین تعداد جوانه در سطح احتمال 1 درصد معنی‏دار بود. مقایسه میانگین صفات مورد بررسی نشان داد که تیمار برش خورده در تمامی صفات به جز غلظت کلروفیل a، برتر از شاهد و تیمار اتیلن بود. از طرف دیگر بیشترین میانگین غلظت کلروفیل a به تیمار اتیلن ناشی از موز اختصاص داشت. با وجود اختلاف در میانگین تعداد جوانه، در تیمارهای اعمال‏شده (با تولید بیشترین جوانه در تیمار برش خورده) این اختلاف معنی‏دار نبود. بیشترین طول جوانه به تیمار برش خورده اختصاص داشت، اما اختلاف آن با تیمار اتیلن معنی‏دار نشد. در مورد غلظت کلروفیل b، مجموع دو کلروفیل a و b، و غلظت آنتوسیانین اختلاف تیمار برش خورده با دو تیمار شاهد و تیمار با موز معنی‏دار بود.نتایج نشان داد که بهترین تیمار جهت تسریع در بیدار نمودن و شروع جوانه‏زنی غده‏های سیب‏زمینی، برش‏دادن غده‏ها می‏باشد. در حالت‏ معمول غده‏های مناسب کشت، بدون برش‏دادن کشت می‏شوند. توصیه می‏شود که برای حصول عملکرد بهتر، تیمار برش روی این غده‏هاو یا بخشی از آن‏ها نیز اعمال گردد تا ضمن تحریک جوانه‏زنی، سرعت جوانه‏زنی آن‏ها نیز افزایش یابد. استفاده از میوه‏های آزادکننده اتیلن نظیر موز یا سیب می‏تواند به‌عنوان گزینه بعدی برای تحریک جوانه‏زنی غده‏های سیب‏زمینی مطرح باشد.